Dag 7 Pforzheim – Melchingen

Toen ik vanmorgen de ontbijtzaal binnen ging, was het er al een gekakel van jewelste. Allemaal Franse meiden. Er was zelfs speciaal met hen rekening gehouden, want er stond ook stokbrood en Franse kaas op het buffet. Ik heb het nodige maar rustig naar binnen gewerkt. Het blijft voor mij een probleem om ’s morgens zo vroeg al zo veel te eten. Maar vandaag is het erg nodig. Ik heb gister eens op de kaart gekeken en ga proberen in Melchingen te komen. Dat is boven op de Schwäbische Alp. Het zullen dan ongeveer 100 kilometers worden vandaag. Dit is een voorzichtige schatting, want ik krijg vandaag veel hoogtemeters voor de boeg. Al voor achten weggereden. Door de grote hoofdstraat in het centrum terug naar de route. De klimmetjes begonnen meteen al. En er zaten enkele hele gemene bij. Op mijn tellertje zag ik max klim 16% staan. Dat zijn dan van die korte hele steile stukjes. Als die langer zouden zijn, lukt het echt niet. Ergens onderweg was ik even verkeerd gereden en moest ik dus weer een stukje terug. Ik draaide een hoek om en zag twee fietsers aan komen rijden. Hollanders, dat zie je meteen natuurlijk. Het waren Jan en Nelly uit Budel. Zij zijn een dag vòòr mij op dinsdag 1 mei vertrokken. Zij zouden oorspronkelijk met drieën naar Rome fietsen, maar door een blessure van een van hen, nu dus met hun tweeën. Broer en Zus. Zij hadden een routeboekje wat al ouder was dan het mijne. De routes waren dus niet hetzelfde. Hans Reitsma, de schrijver van deze boekjes en routeplanner, verandert steeds de route. Op die manier is het erg moeilijk om, met behulp van de aanvullingen(die je kan downloaden) de juiste weg te vinden. Wat is die GPS dan toch makkelijk. Ware het niet dat de gedownloade tracks inmiddels ook verouderd zijn. Deze zijn dus niet gelijk aan de route, zoals die in mijn boekje staat beschreven. Kortom, ik moet kiezen. Of de GPS volgen, of de route volgens het boekje. Bij de laatste optie moet ik dan toch nog steeds het kaartje in het boekje raadplegen. Ik heb nog geen echte keuze kunnen maken. De ene keer volg ik de track en de andere keer de GPS. Ik sla de gevolgde route wel steeds op. Steeds de track van een dag.
Zij gingen dus een andere weg volgen dan ik vanaf daar. Zij vroegen me waar ik vandaag naar toe wilde. Toen ik antwoordde dat ik de Schwäbische Alp wilde pakken, zeiden ze dat zij daar niet aan dachten. Veel te ver en te zwaar. Daarna ieder maar weer zijn eigen weg vervolgd. Hierna volgde een heel mooi gedeelte van de route dwars door een natuurgebied. Ergens onderweg moest je een heel groot hek opendoen en kwam je in het natuurpark. Meteen een stuk van dik 5 kilometer onverhard. Best link met zoveel gewicht op de fiets. Het ging een paar keer maar net goed, dus heb ik de snelheid maar wat naar beneden bijgesteld. Je daalde het hele stuk zo’n 150 mtr, dus trappen was niet nodig. Toen ik in Nehren was, heb ik nog eens gekeken voor een overnachtingsplek. Ik belde en kreeg te horen dat het goed was. Het is toch best een goed gevoel als je weet dat je straks, aan het einde van de rit, een slaapplaats hebt. Nog dik 20 kilometer, maar wel de zwaarste van vandaag. De eerste berg in de reis moest genomen worden. Eerst een stuk vals plat van 4 kilometer, dan 700 mtr 5-7% en daarna begon het pas echt, 6 kilometer met daarin 2 km 4 à 5% en 2 km van 7%. Het was te merken hoor. Vooral de stukken boven 5% zijn erg zwaar. Wat wil je ook natuurlijk, met zo’n zware fiets. Ik heb eigenlijk slechts enkele malen mijn lichtste verzet gebruikt, dus dat geeft de burger moed. Ik was om half vijf bij het Gaestehaus. De fiets ging in de garage en ik naar mijn kamer. Meteen de vermoeidheid er af spoelen en de kleding wassen. Daarna aan het verslag begonnen. Om zeven uur het dorp[je in gelopen om wat te gaan eten. In het dorp is een heel goed Italiaans restaurant volgens de gastvrouw, dus daar heen getogen. Kom ik daar binnen en wat denk je……..
Zitten Jan en Nelly daar al aan een biertje. Zijn ze toch nog helemaal hier naar toe gefietst. Er was onderweg geen enkele overnachtingsmogelijkheid. Zagen ze dit Gaestehaus in het boekje staan en gebeld. Ik vroeg of ik er bij mocht gaan zitten, wat ze natuurlijk goed vonden. Hebben we lekker zitten kletsen met z’n drieën. Daarna terug, want zij moesten nog douchen. Ik heb met hen afgesproken morgen om 8 uur te ontbijten en dan zien we wel verder. Eigenlijk beter een rustiger dagje morgen. De inspanningen van vandaag zijn goed te voelen. Misschien moet ik nog in het goeie ritme komen of zouden nu toch de jaren gaan tellen……………………………..

Totaal 735
Dag 103
Tijd 6,24
Gem. 16,0
Max. 53,0
Hmtrs 1018

:SMS update:: 10 mei 2012 :
Na goed beraad, heb ik besloten om niet verder te gaan met de tocht. Na enkele slechte nachten dit besluit genomen. Benauwd en pijn, herkenbaar. Overdag met fietsen gaat het redelijk. In rust komt het steeds terug. Geen risico dus rustig terugfietsen. Verdere bijzonderheden volgen wanneer ik wifi vind. Jammer, maar ik denk dat dit toch het enige juiste is.