Dag 14

Branne

Hoe moet je zo’n dag beginnen? Al vroeg wakker, maar toch blijven liggen tot 8 uur. Toen opgestaan en eerst maar wat naar de Wereldomroep geluisterd. Daarna gedoucht en naar de ontbijttafel.
Dominique heeft intussen al verschillende keren op internet zitten kijken of mijn wiel al in Frankrijk is aangekomen. Er staat echter nog steeds niets anders op dan dat het in ‘Best’ is aangekomen op afgelopen dinsdag avond om 23.22 uur. Ik vermoed dat het, omdat het in Frankrijk met een andere pakketdienst verder gaat, niet verder op het net kan worden gevolgd. Gewoon afwachten dus. Best moeilijk. Dominique heeft ook al zitten zoeken naar telefoonnummers van DPD en zei me dat ik moest bellen of mailen naar het verzenddepot om meer informatie omtrent het tijdstip van de aankomst op het Franse depot te krijgen. En tevens vragen welk depot en telefoonnummer dat is. Hij vermoedt dat dit ‘Bordeaux’ zal zijn. Hij wil dan daarheen bellen om te regelen dat hij het dan daar zelf gaat ophalen. Dat kan me natuurlijk wel een dag schelen. Ik heb dan ook meteen maar een mail gestuurd naar DPD in ‘Ede’, waar het verzenddepot is. Morgen beginnen ze daar om 08.00 uur en ik hoop dat ik dan kort daarna een antwoord krijg. Hopelijk een antwoord waar ik iets mee kan.

Om half elf telefoon voor mij. Dominique kwam me roepen en gaf me de telefoon. Wie kan dat toch zijn, dacht ik. Het was Marie-Anne van de VVV. Ze vroeg me hoe het met me ging en nodigde me uit om die middag te komen eten bij haar thuis. Haar vriend Bernard, zou me dan om half een komen ophalen. Ik wist niet wat ik hoorde. Dat is toch niet normaal, zo een belangstelling en vriendelijkheid. Ik heb haar aanbod natuurlijk graag aangenomen en om half een kwam Bernard, een gepensioneerde man, mij ophalen. Via wat slingerende weggetjes reden we naar haar huis op ongeveer 6 km van ‘Branne’ gelegen. Een mooi oud huis van waarschijnlijk al begin vorige eeuw. Met muren van wel zo’n 60 cm of meer dik. In het huis was als verwarming slechts één grote kachel in een speciale schouw/stookplaats in de hoek van de kamer. Tevens een airco, die ook als verwarming dienst doet in de winter. Het was best kil binnen en Marie-Anne kreeg de kachel niet aan, zei ze. Nou dat heb ik dan maar voor haar gedaan, vooral omdat ik het ook best fris vond.
Eten op zijn Frans betekent, al eerste een aperitief natuurlijk. Muscat.
Voorgerecht: een heerlijke salade met allerlei ingrediënten.
Hoofdgerecht: gestoofde vis, spinazie met een soort omelet, wortelschijfje met uien in een braadslee gemaakt.
Daarbij een heerlijke witte wijn natuurlijk.
Dessert: appeltaart met een eigengemaakte vruchtengelei.
En koffie na.
Daarna zijn Marie-Anne en ik naar ‘Branne’ teruggewandeld. Bernard ging met de auto terug naar zijn huis, wat aan de andere kant van ‘Branne’ ligt. Zij wilde graag een speciale route wandelen, die bij de VVV staat beschreven, maar waarover ze twijfels had over de juistheid ervan.
Ook wilde ze het huis van Dominique en Brigitte, ‘Le Guspit’ genaamd, graag bekijken om meer informatie te kunnen geven aan haar clientèle, die om een Chambre d’Hote vragen.
Rond half zes waren we weer op ‘Le Guspit’ terug en kreeg ze van Brigitte een hele rondleiding door het huis. Na de nodige informatie te hebben uitgewisseld namen we afscheid en ging ze weer te voet terug.

Ik ben daarna maar achter de laptop gaan zitten en heb met Nelly geskyped, waarbij Brigitte en Dominique meekeken. Leuk om op die manier op afstand kennis te maken. Daarna heb ik dit verslag gemaakt en ga het nu meteen maar plaatsen. Alweer een dag voorbij. Wel een leuke dag, ondanks alles….