Dag 65

Sint Antonis - Druten

Slapen in een klooster is toch wel zeer apart. Vooral wanneer er precies tegenover je kamer een kerktoren staat met daarin een klok, die op elk half en heel uur slaat. Als ik weer een beetje was ingedut, schrok ik meteen weer wakker van die klok. Maar ach, zo erg was dat niet. Om half zeven opgestaan en even buiten rondgelopen. Daarna alles weer op de fiets gepakt en om acht uur naar de keuken, waar de pastoor juist kwam aanlopen. Met de pastoor samen ontbeten en heel gezellig en onderhoudend gesproken over mijn reis met alles er omheen. Toch wel heel speciaal om zo de dag heel ontspannen aan te vangen. Om negen uur arriveerde Tars en hebben we met z’n drieën nog even zitten praten over van alles en nog wat. Tja, toen was er toch het moment van vertrekken. De pastoor liep nog een eindje mee en Tars fietste daarna nog enkele kilometers met me mee. Daarna de laatste loodjes. Nog een dikke 40 kilometers staande op de pedalen afleggen en het is volbracht. Wat zal dat een fijn gevoel zijn. Na 65 dagen onderweg te zijn misschien wel erg wennen, maar dat zie ik dan wel weer. Toen ik de brug over was in ‘Niftrik’ ging de telefoon en was Nelly aan de lijn. Ze vroeg me waar ik was en hoe lang ik nog nodig had. Ik zei haar dat ik nog 45 minuten nodig had. Terwijl ik het laatste stuk naar huis fietste, gingen er allerlei gedachten door mijn hoofd. Toen ik ‘Druten’ binnenreed en voorbij AH de rotonde de ‘Koekoek’ opdraaide, was het nog slechts één kilometer naar ons huis. Ik zag al van verre dat er een groepje mensen stond. Dichterbij gekomen, werd ik met applaus verwelkomd door Nelly, onze Jan, Mariken, Tonny, Léon en Roos. Tjonge, wat een warm welkom was dat. Ik werd er erg emotioneel door. Toen we naar huis kwamen, zag ik pas de versierselen en spandoek, wat er was opgehangen. Vooraf heb ik steeds aangegeven dat ik liever in stilte thuis wilde komen zonder alle toeters en bellen, maar dit was toch wel erg fijn om te ondergaan. Er was ook een speciale taart gemaakt met een foto van mij er op van het vertrek. Ook vele presentjes werden me aangeboden. Terwijl Léon diverse foto’s maakte, hebben we gezellig wat gedronken en van de taart gesnoept. Deze foto’s volgen nog…. Even later, wat een geweldige verrassing, kwam de B-groep van TCWageningen onverwachts langs om mij te begroeten. Overweldigend allemaal, en heel erg fijn om zulke reacties te krijgen van iedereen. Bedankt TCW-ers, jullie hebben me een hele fijne verrassing bezorgd. Nu wordt me eigenlijk ook pas duidelijk hoeveel mensen me altijd op mijn blog hebben gevolgd. Even later kwam ook de buurman nog langs en vanavond zullen er nog wel meer volgen. Kortom, een geweldige thuiskomst, allemaal door mijn Nelly georganiseerd.




Totaal 5474 km
Dag 46 km
Gem 21.2 km/u
Tijd 2.08 min
Max 38.2km/u
Hoogtem. 53 Mtr




Dit was het laatste dagverslag van mijn fietstocht, die uiteindelijk meer voor me is gaan betekenen dan ik ooit had kunnen vermoeden. Twee maanden in je eentje en op jezelf aangewezen zijn is iets wat je niet in de ’kouwe kleren’ gaat zitten.
Komende week zal ik proberen het ‘normale’ leven weer langzaam op te pakken en zie dan wel hoe dat gaat. Het is mijn bedoeling om dit later samen te vatten en hier dan te plaatsen als een soort epiloog.