Enige tijd later…….., Samenvatting

Alweer bijna augustus, weer geruime tijd thuis nu. Eigenlijk was ik van plan om met deze samenvatting te wachten tot alle gedachten en ervaringen een beetje hun plek hadden gekregen. Dit blijkt echter niet erg te lukken en zal best nog enige tijd duren om de vele ervaringen en indrukken van deze reis te laten bezinken en weer over te gaan tot de beslommeringen van alledag.
Inmiddels ben ik wel weer enigszins tot rust gekomen en voeren mijn gedachten me regelmatig terug naar de speciale, hartelijke en veelal onverwachte momenten tijdens mijn reis.
Het vertrek en de eerste twee dagen samen met Mariken en Tonny waren, ondanks de regen en tegenwind, toch mooi om aan terug te denken. Daarna moest ik alleen verder en begon de reis pas echt. Mijn ontmoeting met de twee Belgen, Valleer en René, waarmee ik samen ben verder gereden tot de pechduivel toesloeg en ik op een ander wiel moest wachten vanuit Nederland. De ongelofelijke hartelijke ontvangst daarna in ‘Branne’ door Brigitte en Dominique in hun huis ‘Le Guspit’.
Daarna de ontmoeting met ‘Kees’, die elf dagen lang door dik en dun mijn maatje was naar ‘Santiago’ en ‘Fisterra’. De terugreis samen met Johannes over de ‘Camino Northe’, door een onvergetelijk, overweldigende natuur. Daarna mijn eenzame terugreis vanaf ‘St Jean Pied de Port’ door Frankrijk, waar ik de hele weg van 1900 kilometer alleen was en zowat geen mede fietsers heb ontmoet. En dan nog die laatste week, waarin ik, door een steeds groter wordende ontsteking aan het zitvlak, de laatste vier dagen staande heb moeten fietsen. Verschillende keren is toen de gedachte bij me opgekomen om het bijltje erbij neer te gooien. Gelukkig heb ik me er over heen kunnen zetten, de pijngrens verlegd en tot het einde volgehouden.

De reis was overweldigend, schitterend, ontroerend, indrukwekkend, leerzaam en boeiend. Levend van dag naar dag heb ik af en toe het besef van dag en tijd aan me voorbij laten gaan. Genoten van alle mooie momenten, doorgezet op de mindere dagen, regelmatig afgezien, maar daarna altijd weer snel hersteld. Hoogte- en dieptepunten horen er op zo’n reis allemaal bij. De positieve ervaringen overstijgen op den duur de negatieve en zullen me altijd bij blijven. Vooraf heb ik me van deze reis eigenlijk geen goed beeld kunnen maken. Ik heb alles gewoon op me af laten komen, waardoor het een onvoorstelbare reis is geworden. Fysiek en vooral ook mentaal heb ik er veel kracht uit kunnen putten. Ik heb geen weet van religieuze of spirituele ervaringen. Die laat ik graag aan anderen over. Toch moet ik toegeven dat, naarmate de reis vorderde, met medepelgrims sprak en mijn stempels kreeg in diverse kerken, dit me steeds meer in zijn greep kreeg. Deze tocht is hierdoor iets zeer bijzonders in mijn leven geworden, echt een unieke ervaring. Ik begrijp nu pas wat ‘Het Santiago-virus’ inhoudt. Met een goed gevoel kan ik op deze periode terugkijken. Het dagelijkse ritme van het onderweg zijn. Het inpakken, het fietsen, het zorgen voor eten en drinken, de was doen, een plek zoeken voor de overnachting, de contacten onderweg en elke dag mijn verslag maken. Tevens overheerst er een gevoel van dankbaarheid en geluk, dat het me gegeven is om het te kunnen doen en ook wel een gevoel van trots, dat ik het tot een goed einde heb mogen brengen.

Pas gister, drie weken na mijn terugkeer, ben ik voor het eerst weer op de (race)fiets gestapt voor een toerrit met de fietsclub. Drie weken niet gefietst, maar toch….
Wat gaat dat makkelijk zeg. Het kost me geen moeite. Er zit nog erg veel kracht in de benen merk ik nu, das pas genieten.
Door de vele reacties en vragen hoor ik nu ook dat talloze mensen me tijdens de tocht hebben gevolgd op internet. Hier was ik me niet van bewust. Omdat ik van mezelf wel weet dat ik niet zo’n geweldig schrijver ben, verwachtte ik dat het wel een beetje een saai verhaal zou worden voor de volgers. Het doet me erg goed om nu al deze positieve reacties te mogen horen.

Ik wil iedereen, die mij op mijn reis heeft gevolgd, hartelijk danken voor de belangstelling en vooral voor de vele opbeurende reacties, die regelmatig door jullie werden geplaatst. Mede hierdoor heb ik mijn reis tot een goed einde weten te brengen.

De herinneringen aan deze ‘Camino’ zullen nog lang hun impact hebben.
Alleen zij die hem ook hebben ‘gedaan’, zullen begrijpen wat ik hiermee bedoel.