Dag 12
Door: Tonny
Blijf op de hoogte en volg Tonny
11 Mei 2010 | Frankrijk, Branne
Minzac – Branne
Gisteravond al om half tien naar bed gegaan en de hele nacht vast doorgeslapen. Om half acht pas opgestaan. Een Engels ontbijt gemaakt met bacon en eieren en toen op pad. Het begon weer meteen met klimmen, maar ach met een paar tandjes lichter lekker ontspannen blijven rijden en er is geen probleem. Het ging eigenlijk best wel lekker.
We reden door uitgestrekte druivenvelden, die aan de randen prachtig gekleurd waren met klaprozen.
Aan het eind van de rijen staan veel rozenstruiken, ik vraag me af waarom. Dat zal vast wel ergens voor dienen denk ik. Na zo’n 25 km riep René opeens dat mijn achterwiel slingerde. Meteen goed gekeken en ja hoor, één spaak helemaal door de velg getrokken. Er zat een groot vierkant gat in de velg. Wat nu??
We stonden op een km of vijf voor ‘Branne’, een stadje aan de ‘Dordogne’ gelegen. Er was daar wel een fietsenmaker, maar een die dat er slechts bij deed. Hij deed voornamelijk in grasmaaiers, maar was wel erg behulpzaam. Hij belde verschillende collega fietsenmakers om te informeren naar een nieuwe velg met 32 spaken. Niemand had er een en omdat het een zeer incourante velg is, moest die worden besteld wat dan ook nog 4 à 5 dagen zou gaan duren. Goede raad was duur.
Verder fietsen was niet verantwoord, er zaten meerdere spaken al enigszins wat door de velg getrokken. Als er meer stuk gaan, dan sta ik misschien ergens op een verlaten stuk en kan dan geen kant meer uit. Daarop maar naar de VVV, die een klein kantoortje heeft in ‘Branne’. De dame daar was erg behulpzaam en sprak Duits en Engels, wat best makkelijk was. Ik vroeg haar of ze misschien een goedkope ‘Chambres d’Hotes’ voor me wist. Waarschijnlijk voor een paar dagen. Na enkele telefoontjes zei ze er een te weten, waarvan de gastvrouw in het stadje aan het winkelen was. Ze zou meteen langs komen. Na een paar minuten was ze er al en vroeg hoeveel ik dan wel kon missen voor de kamer. Tja, wat moet je daar nu op antwoorden. Ik zei haar dat ik dat niet kon zeggen en zij moest haar prijs maar zeggen. ‘30 euro met ontbijt, is dat niet teveel’ zei ze. Best redelijk, normaal kost het 50 euro exclusief ontbijt. Hierop zei ik haar dat het prima was en dankte haar hartelijk. Als ik wilde mee eten kon dat , maar dan moest ik zelf maar bepalen wat ik daarvoor wilde betalen. Tjonge, wat een hulp in barre tijden.
‘ Rij maar achter mij aan, dan zal ik je de weg wijzen naar ons huis’, zei ze. Een klein stukje buiten het stadje linksaf en dan een echte berg op. Het begon behoorlijk, maar het laatste stuk was 14%. Ik ben er fietsend op geraakt in tegenstelling tot René en Valleer. Die liepen het laatste stukje.
Haar man, Dominique, kwam ons ook verwelkomen en ze spraken beide ook Engels. Dominique best goed. Erg fijn om zo te communiceren. Als René er straks niet meer is, dan zal ik het zelf moeten redden en dan is in het Engels vaak makkelijker.
We mochten in de tuin op het terras eerst nog onze lunch gebruiken. In ‘Branne’ hadden we bij de bakker daarvoor al inkopen gedaan. Vanuit de tuin keek je naar beneden en zag je ‘Branne’ liggen met een schitterend uitzicht over de ‘Dordogne’. Echt een plaatje om te zien.
Ik heb eerst Edwin gebeld om de situatie uit te leggen en hem gevraagd om Carlo(fietsenmaker) te bellen en hem te vragen om mij te bellen, omdat ik zijn nummer niet heb. Na 5 minuten belde Carlo mij al en heb ik hem op de hoogte gebracht. Hij zou meteen een wiel voor mij maken en dat naar hier verzenden. Het juiste adres zal ik hem dan vanmiddag nog per mail toezenden. Prima service. Alweer bedankt, Carlo.
Na de lunch, moest ik afscheid nemen van Valleer en René. Zij gaan nu natuurlijk samen verder. Erg jammer dat het zo moet lopen. Het klikte erg goed tussen ons drieën. Toen ik ze weg zag rijden voelde ik me echt een beetje deprie. Nou jongens, ik wens jullie een voorspoedige reis en een behouden aankomst in ‘Santiago’. Misschien ontmoeten we elkaar nog. We hebben in ieder geval onze gsm nummers uitgewisseld, dus …………..
In het huis is wel wifi aanwezig, maar dat werkte niet. Natuurlijk weer een ‘Orange livebox’ als router. Ik kreeg er geen verbinding mee. Dominique wist er helemaal niets van zei hij. Meteen werd er op het kantoor een gedeelte van het buro vrijgemaakt voor mij en mag ik gewoon de vaste kabel inpluggen. Als ik wil internetten, mag ik daarvan gebruik maken.
Erg fijn zo, want ik zal me best nog wel vervelen in de tijd tot het wiel er is. Verplichte rust zullen we maar zeggen. Donderdag is het Hemelvaart, dus wordt er niet gewerkt. Het wiel zal dan op z’n vroegst vrijdag hier aankomen, zo wordt verwacht. Als het er vrijdag niet is, dan kan het ook nog wel na het weekend worden. Dat wordt toch minder leuk. Eigenlijk best raar, want als je deze locatie ziet, dan denk je meteen aan vakantie vieren.
De sms-jes blijven binnenkomen, Edwin heeft iedereen al ingelicht waarschijnlijk. Ik ben lekker wezen douchen en had mooi de tijd om mijn verslagje te schrijven. Dit en de vorige twee dagen ga ik nu op de blog zetten. Dan is iedereen weer helemaal op de hoogte.
Jammer dat ik hier zo ver van Teillet af zit hier, nietwaar Guy en Rita?
Voor mij rest nu alleen nog, wachten…………………..
Totaal 1292 km
Dag 28 km
Gem 17.2 Km/u
Tijd 1.38 min
Max 45.0 km/u
Hoogtem. 287 Mtr
Gisteravond al om half tien naar bed gegaan en de hele nacht vast doorgeslapen. Om half acht pas opgestaan. Een Engels ontbijt gemaakt met bacon en eieren en toen op pad. Het begon weer meteen met klimmen, maar ach met een paar tandjes lichter lekker ontspannen blijven rijden en er is geen probleem. Het ging eigenlijk best wel lekker.
We reden door uitgestrekte druivenvelden, die aan de randen prachtig gekleurd waren met klaprozen.
Aan het eind van de rijen staan veel rozenstruiken, ik vraag me af waarom. Dat zal vast wel ergens voor dienen denk ik. Na zo’n 25 km riep René opeens dat mijn achterwiel slingerde. Meteen goed gekeken en ja hoor, één spaak helemaal door de velg getrokken. Er zat een groot vierkant gat in de velg. Wat nu??
We stonden op een km of vijf voor ‘Branne’, een stadje aan de ‘Dordogne’ gelegen. Er was daar wel een fietsenmaker, maar een die dat er slechts bij deed. Hij deed voornamelijk in grasmaaiers, maar was wel erg behulpzaam. Hij belde verschillende collega fietsenmakers om te informeren naar een nieuwe velg met 32 spaken. Niemand had er een en omdat het een zeer incourante velg is, moest die worden besteld wat dan ook nog 4 à 5 dagen zou gaan duren. Goede raad was duur.
Verder fietsen was niet verantwoord, er zaten meerdere spaken al enigszins wat door de velg getrokken. Als er meer stuk gaan, dan sta ik misschien ergens op een verlaten stuk en kan dan geen kant meer uit. Daarop maar naar de VVV, die een klein kantoortje heeft in ‘Branne’. De dame daar was erg behulpzaam en sprak Duits en Engels, wat best makkelijk was. Ik vroeg haar of ze misschien een goedkope ‘Chambres d’Hotes’ voor me wist. Waarschijnlijk voor een paar dagen. Na enkele telefoontjes zei ze er een te weten, waarvan de gastvrouw in het stadje aan het winkelen was. Ze zou meteen langs komen. Na een paar minuten was ze er al en vroeg hoeveel ik dan wel kon missen voor de kamer. Tja, wat moet je daar nu op antwoorden. Ik zei haar dat ik dat niet kon zeggen en zij moest haar prijs maar zeggen. ‘30 euro met ontbijt, is dat niet teveel’ zei ze. Best redelijk, normaal kost het 50 euro exclusief ontbijt. Hierop zei ik haar dat het prima was en dankte haar hartelijk. Als ik wilde mee eten kon dat , maar dan moest ik zelf maar bepalen wat ik daarvoor wilde betalen. Tjonge, wat een hulp in barre tijden.
‘ Rij maar achter mij aan, dan zal ik je de weg wijzen naar ons huis’, zei ze. Een klein stukje buiten het stadje linksaf en dan een echte berg op. Het begon behoorlijk, maar het laatste stuk was 14%. Ik ben er fietsend op geraakt in tegenstelling tot René en Valleer. Die liepen het laatste stukje.
Haar man, Dominique, kwam ons ook verwelkomen en ze spraken beide ook Engels. Dominique best goed. Erg fijn om zo te communiceren. Als René er straks niet meer is, dan zal ik het zelf moeten redden en dan is in het Engels vaak makkelijker.
We mochten in de tuin op het terras eerst nog onze lunch gebruiken. In ‘Branne’ hadden we bij de bakker daarvoor al inkopen gedaan. Vanuit de tuin keek je naar beneden en zag je ‘Branne’ liggen met een schitterend uitzicht over de ‘Dordogne’. Echt een plaatje om te zien.
Ik heb eerst Edwin gebeld om de situatie uit te leggen en hem gevraagd om Carlo(fietsenmaker) te bellen en hem te vragen om mij te bellen, omdat ik zijn nummer niet heb. Na 5 minuten belde Carlo mij al en heb ik hem op de hoogte gebracht. Hij zou meteen een wiel voor mij maken en dat naar hier verzenden. Het juiste adres zal ik hem dan vanmiddag nog per mail toezenden. Prima service. Alweer bedankt, Carlo.
Na de lunch, moest ik afscheid nemen van Valleer en René. Zij gaan nu natuurlijk samen verder. Erg jammer dat het zo moet lopen. Het klikte erg goed tussen ons drieën. Toen ik ze weg zag rijden voelde ik me echt een beetje deprie. Nou jongens, ik wens jullie een voorspoedige reis en een behouden aankomst in ‘Santiago’. Misschien ontmoeten we elkaar nog. We hebben in ieder geval onze gsm nummers uitgewisseld, dus …………..
In het huis is wel wifi aanwezig, maar dat werkte niet. Natuurlijk weer een ‘Orange livebox’ als router. Ik kreeg er geen verbinding mee. Dominique wist er helemaal niets van zei hij. Meteen werd er op het kantoor een gedeelte van het buro vrijgemaakt voor mij en mag ik gewoon de vaste kabel inpluggen. Als ik wil internetten, mag ik daarvan gebruik maken.
Erg fijn zo, want ik zal me best nog wel vervelen in de tijd tot het wiel er is. Verplichte rust zullen we maar zeggen. Donderdag is het Hemelvaart, dus wordt er niet gewerkt. Het wiel zal dan op z’n vroegst vrijdag hier aankomen, zo wordt verwacht. Als het er vrijdag niet is, dan kan het ook nog wel na het weekend worden. Dat wordt toch minder leuk. Eigenlijk best raar, want als je deze locatie ziet, dan denk je meteen aan vakantie vieren.
De sms-jes blijven binnenkomen, Edwin heeft iedereen al ingelicht waarschijnlijk. Ik ben lekker wezen douchen en had mooi de tijd om mijn verslagje te schrijven. Dit en de vorige twee dagen ga ik nu op de blog zetten. Dan is iedereen weer helemaal op de hoogte.
Jammer dat ik hier zo ver van Teillet af zit hier, nietwaar Guy en Rita?
Voor mij rest nu alleen nog, wachten…………………..
Totaal 1292 km
Dag 28 km
Gem 17.2 Km/u
Tijd 1.38 min
Max 45.0 km/u
Hoogtem. 287 Mtr
-
11 Mei 2010 - 16:26
Léon.:
Nou ... nou Tonny dat zal balen zijn.
"Gedwongen' rust houden is een flinke tegenvaller.
Probeer er toch wat positiefs uit te halen.
"Je zit in een omgeving om vakantie in te vieren." schrijf je.
Na 11 intensieve fietsdagen even uitrusten en energie halen voor de rest van je pelgrimsreis,doe er je voordeel mee.
Kop op Tonny. -
11 Mei 2010 - 17:42
Ben Huiskamp:
Sterkte,
Wachten wordt nu ook boetedoening en dat is ook een deel van de pelgrimstocht
-
11 Mei 2010 - 18:51
Gerrit Meutgeert:
Tonny, wat een peg, maar toch fijn dat er dan zoveel mensen zijn die behulpzaam willen zijn. Rust goed uit dan kun je er als het wiel er is weer goed tegenaan. De rozenstruiken op de kop van de druiven rijen hebben een dubbele funktie, volgens mij waarschuwwen ze tegen een bepaalde planten ziekte maar dat weet ik niet 100% zeker. Wel is zekere dat ze vroeger toen de boeren met paarden tussen de druiven struiken doorgingen voor diverse werkzaam heden er voor zorgden dat de paarden de bocht niet te kort namen en daarmee de druiven struiken vernielden. Tonny het aller beste en tot het volgende reisverslag. -
11 Mei 2010 - 20:07
Jan De Vaan:
Hallo Tonny,
Da's pech hebben, verplichte rust.
Hopelijk is het wiel snel op locatie en kun je weer verder.
(Neem de rust en probeer toch te genieten van de mooie omgeving)
Groet, Jan. -
11 Mei 2010 - 20:08
Carlo Fietsenmaker :
Nou Ton het wiel is onderweg , ik weet zeker dat jij als wielrenner die anderen weer inhaalt, dat zal je vast een uitdaging vinden , ik hoop dat je je wat vermaakt tijdens de rustdagen , groeten Carlo -
12 Mei 2010 - 07:31
Mieke Van Dijck :
Hallo Tonny, wat vervelend dat je wiel stuk is. En jammer, want ik ben blijkbaar net te laat om ons papa en Valeer succes toe te wensen via deze blog. Onvoorziene pech hoort misschien wel bij de reis, nee? In elk geval, een snel herstel toegewenst en vooral nog veel fietsplezier. En doe Valeer en René de groeten als je hen nog eens moest horen. Veel succes aan jullie allemaal!! -
12 Mei 2010 - 13:05
Renate:
Nou das balen zeg!!!!! Nou probeer positief te blijven, en te genieten van dat vacantie gevoel wat je beschreef. Nou kop op. Groetjes Renate -
12 Mei 2010 - 13:41
Hallo Tonny,:
Inderdaad, Branne ligt niet zo in de nabijheid van Teillet. We hebben het eens bekeken op de PC en van Mont Roc naar Branne is 323 km of 3.33 uren rijden met de auto. Deze afstand is nu niet onoverkomelijk om je eens te komen opzoeken, maar veel nut heeft het waarschijnlijk niet, gezien wij geen achterwiel hebben en we gelezen hebben dat er al eentje onderweg is. We hopen met jou mee dat het er snel zal zijn.
We zagen ondetussen hoe mooi je daar logeert, rust goed uit en geniet van die prachtige omgeving, zodat je voldoende brandstof hebt om verder te gaan. Misschien kun je zo je fietsvrienden dan nog "bijbenen".
Groetjes,
Rita en Guy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
