Dag 25

Mancilla de las Mulas – Astorga

Vanmorgen erg rustig tot ongeveer kwart voor zeven. Ik hoorde naast me dat Kees ook al bezig was met een en ander, dus ben ik maar opgestaan. Voor het eerst deze reis was de tent helemaal droog en kon hij zo ingepakt worden. In de Albergue hebben we een ontbijtje gescoord en, omdat ik de koffie zo lekker vond, nog een extra kop gedronken. Onze Nederlandse vriend, die we gisteravond hebben ontmoet hier, zat ook te ontbijten en samen hebben we nog lekker zitten kletsen over van alles en nog wat. Hij heeft ook een blog, voor degenen die geïnteresseerd zijn is hier de link: http://raimundo2.reismee.nl/ Klik maar eens en kijk mee met een andere ‘Santiago-ganger’. Hij schrijft erg leuk.
Daarna om half negen weggereden richting ‘Leòn’ op ongeveer 23 km. We waren daar al erg vlug en hebben in de stad de Kathedraal bekeken en natuurlijk een stempel gehaald. Daarna moesten we de stad weer uit, wat altijd maar weer een probleem is. Druk verkeer en een routebeschrijving die niet altijd helemaal klopt of volledig is. Na zo’n 4 km te zijn verkeerd gereden, weer terug naar de stad en toen lukte het warempel toch nog om er uit te komen en zelfs de juiste weg te kiezen. Na ‘leòn’ begon het zware werk pas goed. Wind op kop en niet te weinig. Ik dacht vandaag een makkie te hebben, maar dat viel zwaar tegen. Veel wind tegen en dat vergde erg veel kracht, wat we pas aan het einde van de dag ondervonden. Stoempen tegen de wind in met af en toe een snelheid vasthouden van 23 tot 25 km/u. Maar goed, om één uur kwamen we langs een barretje, waar we meteen goed gebruik van hebben gemaakt. We wilden er een ‘Sandwich’ bestellen, maar de dame achter de bar had het niet. Waarschijnlijk kreeg ze medelijden met twee afgepeigerde oudere fietsers, die wel erg treurig keken, en ze zei ons: ‘wacht even, ik ga het regelen voor jullie’. Ze ging naar buiten en kwam 10 minuten later triomfantelijk terug met een stokbrood, wat ze bij de bakker had gehaald voor ons. Dus één helft voor Kees met kaas.(Klinkt goed hè?) en de andere helft voor mij met chorizo. Das dus van die hete worst, erg lekker. Er gingen ook nog bij ieder twee blikken cola in om de vochthuishouding weer enigszins op peil te krijgen. Daarna nog 38 km en Kees ging meteen op kop en met een tempo van zo’n 22 km/u ging het van jéé. Daarna kop over kop naar ‘Astorga’. Tegen vieren waren we daar en zijn meteen naar de Albergue gegaan om een plekje te vinden, wat meteen lukte. Heerlijk douchen en daarna de was gedaan. We zijn daarna het centrum in gelopen. In een winkeltje om vast wat voor morgenvroeg te kopen. Morgen beginnen we aan de beklimming van de ‘Cruz de Ferro’. Volgens de traditie werpen de pelgrims daar boven op die berg een steen af als symbool voor de lasten, die ze met zich mee torsen. Daarna kan het niet anders meer zijn dan dat ze ‘Santiago’ gaan halen. Nelly heeft mij ook een steen meegegeven, die ik al die tijd in mijn stuurtas meetors. Morgen zal ik de steen bij het ‘Cruz de Ferro’ leggen als symbool. Scheelt natuurlijk ook wel weer gewicht.(stond dat kruis maar onder aan de klim) Daarna een steile afdaling en we gaan proberen om aan de voet van de volgende col te komen, zodat we woensdag weer fris aan die berg kunnen beginnen.

Vandaag heeft Kees verschillende familieleden een sms gestuurd met de link naar deze blog. Inmiddels hebben er al meteen twee mensen gereageerd, erg leuk voor hem natuurlijk om van zijn dochter Hilde zo een berichtje te krijgen. Ik heb hem nu ook gezegd dat hij op deze blog ook maar iets moet schrijven. Hier komt het relaas van Kees:


Blijkbaar kom ik er nu niet meer onderuit. Na een aantal deprimerende dagen in zuid Frankrijk, met slecht weer en nauwelijks andere fietsers had ik me in ‘Oloron’ weer opgepept, zin in de klim. Gelukkig was het eindelijk mooi weer met prachtige vergezichten. De hele dag min of meer gelijk opgereden met een Belgisch echtpaar op een tandem. In ‘Jaca’ namen zij jammer genoeg een halve dag rust, dus (weer) alleen op pad. Ze vertelde dat ze op de ‘Jacobsroute’ wel regelmatig andere fietsers tegenkwamen, dat gaf hoop. Na ‘Sanguesa’ komen immers de fietsers via de ‘Roelantspas’ op dezelfde route. Ik reed nog geen 3 kilometer voorbij dit punt of er kwam al een Nederlander achterop gereden: Tonny. Na wat te hebben gekletst en even te hebben gewacht op zijn ‘maten’ besloten we samen verder te rijden. Het klikte goed en, niet onbelangrijk, we bleken ook zo ongeveer hetzelfde tempo aan te houden. Inmiddels trekken we al zo´n 6 dagen samen op. Ik heb niet gelezen wat Tonny de afgelopen dagen heeft geschreven, maar ik vind het erg gezellig. Hij heeft het wel vaak over zijn Belgische maten die hij door de pech met zijn achterwiel is kwijtgeraakt. Ik ben dus wel een beetje tweede keus, maar dat maakt mij helemaal niets uit.
Heel veel groeten aan iedereen van Kees.

Totaal 2188 km
Dag 95 km
Gem 18,3 km/u
Tijd 5.09 min
Max 52.0 km/u
Hoogtem. 402 Mtr