Dag 27

Villafranca de Bierza – Sarria

Slechte nacht gehad. Om half drie wakker geworden met hevige buikpijn. Even liggen draaien, daarna toch naar het toilet. Daar heb ik 10 minuten gezeten en liep helemaal leeg. Weer naar bed, maar kon niet meer slapen. Om zeven uur opgestaan en weer moest ik hollen. Daarna de boel ingepakt en ondertussen nog eens naar het hokje. Om Kwart voor acht stond ik helemaal klaar om te vertrekken. Wel eerst nog iets te eten naar binnen gepropt met twee koppen thee. Toch op weg gegaan. Vandaag de klim naar ‘Cerbreiro’, een afstand van totaal 33 km. De laatste 2.5 km naar ‘Cerbreiro’ zijn erg zwaar, zo’n 9-10%. De eerste kilometers gingen nog redelijk, maar toen de klim echt begon, liep Kees meteen bij me weg. Het ging helemaal niet. Alle energie was uit mijn lichaam en het enige wat ik deed was ontiegelijk afzien. Op 1100 meter hoogte zijn we gestopt en hebben we in een bar iets warm gedronken. Ik was totaal verkleumd en zat te rillen op mijn stoel. Twee koppen thee later zijn we aan het laatste stuk begonnen. Steeds heb ik op mijn hoogtemeter gekeken tot ik 50 meter hoger was en dan uitrusten en op adem komen. Is dit nog wel leuk, vroeg ik mij meerdere malen af. Maar evenals vorig jaar bij ‘Alpe D’huzes’ dacht ik ‘Opgeven is geen optie’. Toch boven gekomen, waar Kees me stond op te wachten. Wat ben ik blij dat ik op dit moment een maatje heb. Hij houdt me steeds in de gaten en is erg bezorgd. Bovengekomen gaat de route weer naar beneden en een eind verder moet er dan nog naar het hoogste punt op 1335 meter worden geklommen. Ook die beproeving heb ik doorstaan. Daar besloten we om meteen de afdaling er achteraan te doen naar ‘Triacastela’. Afdalen lukt nog wel. De temperatuur was tot zo’n 8 graden gedaald en het regende ook telkens. Toch redelijk goed beneden gekomen, hebben we meteen een restaurantje opgezocht om iets te eten. Eerst weer hardlopen naar het toilet. Daarna een flinke pan soep besteld met brood en dat ging er wel in. Ik moest wel eten, anders ging het helemaal niet meer. Daarna moesten we nog ongeveer 21 km naar ‘Sarria’. Hier wilden we naar toe, omdat daar een fietsenmaker is. Proberen om het middenblad van Kees te vervangen. Het laatste stuk er naar toe was ook niet makkelijk, steeds op en af tot wel 8%. Ik ben er gekomen en meteen een Albergue gezocht, die we na een erg steil stuk lopend met de fiets moesten nemen. Wel een zeer luxe Albergue. De bagage moesten we eerst in de hal zetten en daarna de fietsen achter het gebouw buiten. Het was ongeveer 15.00 uur toen we daar aankwamen. Ik ben meteen gaan douchen en Kees heeft alle kleding in de wasmachine gedaan.
Op de kamer sliep ook een Italiaan, die Engels sprak. Hij sprak me meteen aan met de vraag of er iets was. Blijkbaar zag ik er precies uit, zoals ik me voelde. Toen ik hem vertelde wat er aan de hand was, greep hij meteen in zijn rugzak en kwam met een heel arsenaal aan pillen aan zetten. Hij gaf me drie pilletjes, waarvan ik er meteen twee moest innemen en vanavond na de maaltijd nog een. Wat een hulp en medeleven, ik sta er steeds weer opnieuw van versteld. Ik ben meteen het bed in gedoken onder de dekens, want warmte, zo zei hij, is het beste wat er is.
Ben als een blok in slaap gevallen even na vijven kwam Kees terug. Of ik de twee boardingkaarten, die ik voor hem opgeslagen had even op een stickje wilde zette, dan kon hij ze bij de fietsenzaak uitprinten. Daarna is hij met zijn fiets naar die zaak gegaan en ben ik maar aan mijn verslagje begonnen. Ik voel me nu wat beter dan eerder, misschien komt het dan toch nog goed? We moeten nog 130 kilometer fietsen naar ‘Santiago’. En het zijn erg zware, op en af, geen enkel stukje vlak meer.
Als iedereen me op afstand moreel ondersteund, dan gaat het lukken. Een goede nachtrust en vroeg naar bed vanavond………..
Elke dag, als ik op internet kan, is weer een verrassing voor mij. De vele reacties, die jullie plaatsen, doen me erg goed. Vooral op dit moment, nu het fysiek werkelijk een reis met ontberingen begint te worden.

Special for Brigitte and Dominique in Branne
Very many thanks for sending the old Wheel to Holland. It’s arrived last week allready.

And the family Warnet in Teillet.
My journey is still going strong. I hope to see you on my way back.

Nu is het aan Kees……

Vanmorgen moesten we het uiteraard het dal uit waar we gisteren ingereden zijn. Ik moet toegeven dat het er heel anders uit ziet als je klimt, of hebben oost hellingen een andere vegetatie? Ook heb ik vandaag helemaal geen bloesem geroken, maar dat zal wel aan de regen gelegen hebben. In het begin was het heel lichte motregen maar in de loop van de dag ging het harder regenen.
Tonny had het erg slecht, maar heeft zich toch naar boven weten te worstelen. In het laatste en zwaarste stuk van de klim was het gelukkig weer even droog. In de laatste 20 km naar ‘Sarria’ hebben we nog een flinke bui over ons heen gekregen, dat kon er ook nog wel bij.
De fietsenmaker heeft mijn kapotte tandwiel vervangen, maar helemaal gerust ben ik er niet op. Hij heeft een ander blad ‘passend’ gemaakt. Ik moest nog wel een keer terug omdat er te weinig ruimte was tussen het binnenblad en het middenblad zodat de ketting vastliep.
Ik hoop dat Tonny vannacht opknapt zodat we er morgen weer samen van kunnen genieten.

Totaal 2350 km
Dag 79 km
Gem 15.0 km/u
Tijd 5.14 min
Max 58.0 km/u
Hoogtem. 1290 Mtr