Dag 45

Castera-Verduzan – Salvagnac

Gister vroeg naar bed gegaan, het was net na negenen. Meteen in slaap gevallen, maar werd wakker van een gekletter op de tent. Jawel hoor, een fikse regenbui. Met de zaklamp eerst maar even gekeken of alles droog bleef en er niets onder de tent naar buiten uitstak. Het valt niet mee om de slaap weer op te pakken met dat regengekletter op de tent. Uiteindelijk toch weer in slaap. Om zes uur moest ik er toch even uit en heb staan denken om op te breken en alles in te pakken. De fiets had ik gisteravond onder de overkapping van het toiletgebouw gezet, omdat ik alle tassen er gewoon aan had laten zitten. Die waren nu gelukkig lekker droog gebleven. Eerst alles op de fiets gepakt en daarna even ontbijten. Stokbrood met Emmentaler kaas en twee bakjes vruchtenyoghurt. Daar moet het mee kunnen. Volgens de routekaart was er in het eerste stuk geen echte zware beklimming, maar dat bleken er enkele te zijn, die wel erg lang waren. In het begin was het erg moeilijk om het goede ritme te vinden. Na de middag ging het echter ineens veel makkelijker. Hoe dat kwam is me nog steeds een raadsel. Ik heb onderweg verschillende keren op de kaart gekeken om te beslissen waar ik van de route zou afwijken. Ik besloot om in ‘Auvillar’ de route te laten voor wat het was en rechtsaf te buigen naar ‘Castelsarrasin’ en van daaruit naar ‘Montauban’ te fietsen. Ik had van de omgeving daar geen kaart bij me, maar dacht dat ik het wel zou weten. Normaal klopt dat ook wel, maar in ‘Montauban’ was de normale weg richting ‘Gaillac’ afgesloten en toen werd het natuurlijk wel moeilijk om te beslissen welke weg te nemen zo zonder kaart. Ik besloot om dan maar iets verder zuidwaarts te rijden en dan bij de eerste mogelijkheid naar links af te buigen om weer op de goede weg uit te komen. Dat duurde zeker 10 kilometer voor ik linksaf kon. En ik was er al bang voor. Aan de linkerkant verrees al geruime tijd een bergkam, die moest ik dus toch over om in het dal aan de andere kant te komen. Een hoogteverschil van 140 meter. De zon scheen behoorlijk en ik zag op mijn computertje dat de temperatuur inmiddels tot 32 graden was gestegen. De hele dag heb ik goed weer gehad, maar nu werd het toch wel erg heet zo. Inmiddels had ik vandaag al voor de tweede keer mijn water bijgevuld en nu was het weer leeg. Dat zijn dus 3 flessen van 1,5 liter en 3 bidons van 0,7 liter. Dat is bij elkaar 6,5 liter water plus twee blikjes cola en twee koppen koffie. Dit om aan te geven hoe snel het er met deze hitte weer uitloopt. Je moet gewoon blijven drinken om niet uit te drogen. Eindelijk zat ik weer op de goede weg. Nog 39 kilometer naar ‘Gaillac’ en vanaf daar is het nog zo’n 50 kilometer naar ‘Teillet’. Deze weg is niet echt zwaar en behoorlijk ‘vlak’, volgens Franse begrippen dan. Ik kon er goed de vaart in houden en ik zat met de gedachte te spelen om door te rijden. Ik zou er tussen negen en tien uur kunnen zijn, als ik dit vol kon houden. Maar gelukkig kreeg het gezond verstand weer de bovenhand, dit dankzij een ontzettend donkere onweersbui die dreigend links vòòr mij verscheen. De donder en bliksem kon ik prachtig horen en zien. Ik besloot om dan maar ergens te overnachten. Een klein stukje voorbij ‘Salvagnac’ stond een bordje langs de weg met daarop ‘Chambres D’Hotes’ rechtsaf. Ik ben meteen afgeslagen en kwam bij een groot huis terecht, waar de dame des huizes me al tegemoet kwam lopen. Ze was erg vriendelijk en vroeg me wat ik wilde. Ik vertelde haar dat ik een slaapplaats voor één nacht zocht. ‘Geen probleem’, zei ze en liet me meteen de kamer zien. De fiets kon ik gewoon in de garage zetten. Dus alleen de achtertassen er af gehaald en de rest gewoon laten zitten. Op de vraag of ze iets voor me wilde koken, zei ze: ‘natuurlijk, hoe laat wil je eten?' Zeven uur was prima, dus ben ik me eerst heerlijk wezen opfrissen. Daarna lekker buiten gaan zitten, want de onweersbui was gewoon voorbij getrokken zonder last te veroorzaken. Om zeven uur kreeg ik een heerlijke salade, daarna een flinke plak gerookte ham met champignons en in de schil gekookte aardappels. Diverse kaassoorten en als dessert een huisgemaakte chocoladeyoghurt met mint erin. Met rode wijn erbij natuurlijk. Daarna kwam Serge, de eigenaar erbij zitten en had een fles met Calvados bij zich met twee glaasjes. Daar hebben we er ieder enkele van leeggemaakt en erg leuk zitten converseren. Dat lukte erg goed, want hij sprak ook wel aardig Engels. Ik had al gezien dat hij enkele oude motoren had. Prachtig gerestaureerde BMW’s. Omdat ik wel wat van motoren afweet, konden we daar uitstekend over praten. Serge is een zelfstandig chauffeur met een kiepauto. Hij rijdt in de omgeving met grind en zand en hout. Hij heeft vroeger ook internationaal gereden, evenals ik dus. Gesprekstof te over natuurlijk en heel erg leuk. Ontzettend aardige mensen. Ik heb hen beloofd dat ik nog eens op bezoek zal komen als we weer eens in Teillet verblijven. Daarna ben ik naar boven gegaan naar mijn kamer en heb dit verslag van vandaag zitten tikken. Ik ben blij dat ik morgen eindelijk wat rust krijg. Toen ik Rita en Guy belde, werd ik meteen uitgenodigd om morgen bij hen te komen eten. Om 4 uur morgenmiddag komt Guy mij dan ophalen. Erg leuk, ben blij om hen weer te zien……………..



Totaal 3979 km
Dag 155 km
Gem 18.8 km/u
Tijd 8.12 min
Max 54.0 km/u
Hoogtem. 1320 Mtr